Ναυτική Ακαδημία ΒΑΡΝΑΣ
Όπως διαβάζουμε στα ΝΑΥΤΙΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ, η διαφημιστική καμπάνια της Ναυτικής Ακαδημίας Εμπορικού Ναυτικού της Βάρνας (Βουλγαρίας), έχει αποδώσει καρπούς. Ήδη 100 Έλληνες σπουδαστές φοιτούν σ’αυτή, λόγω των χαμηλών διδάκτρων, κυρίως όμως λόγω της φθηνής ζωής στην Βουλγαρία. Λέγεται πως οι υποδομές της σχολής και το επίπεδο των σπουδών είναι ικανοποιητικά. Δεν έχουμε υπ’όψη μας την συγκεκριμένη διαφημιστική καμπάνια, καλό θα ήταν να την είχαν οι δικές μας Ναυτικές Ακαδημίες, να αντιδρούσαν με δικές τους. Γιατί φαίνεται πως η εν λόγω εκτός Ελλάδος Ακαδημία είναι σοβαρή ανταγωνιστής, καθώς θεωρείται Πανεπιστήμιο, ΑΕΙ δηλαδή, ενώ οι δικές μας ισότιμες ΤΕΙ. Και μπορεί να υπάρχουν και σε άλλες γειτονικές χώρες Πανεπιστημιακού επιπέδου Ναυτικές σχολές, όμως οι φιλικές σχέσεις μας με την Βουλγαρία είναι ένα επιπλέον ατού για την Ν.Α.Βάρνας. Επισημαίνεται βέβαια πως εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης όποια πτυχία εκδίδονται από όποιο μέλος της, αναγνωρίζονται υποχρεωτικά από όλα τα άλλα, έστω κι’αν χρειάζονται κάποιες διαδικασίες, γραφειοκρατικού χαρακτήρα , κατά την δική μας άποψη.
Φοβόμαστε όμως πως ο χαρακτηρισμός αυτής της Ναυτικής Ακαδημίας σαν Πανεπιστήμιο, η φήμη του που όπως διαβάζουμε είχε παλαιότερα , επί εποχής «Ανατολικού μπλόκ», το ικανοποιητικά επίπεδο των σπουδών που παρέχει (αν όντως είναι έτσι), θα δημιουργήσουν σοβαρότατα προβλήματα, τουλάχιστον στις περιφερειακές δικές μας. Εννοείται πως η αγορά τελικά θα κρίνει, η οποία δεν «καταλαβαίνει» από συναισθηματισμούς και πατριωτισμούς. Αν όμως δεν «ξυπνήσουμε» όλοι, κυρίως όμως οι κυβερνήσεις μας και τα «επηρμένα μικρόψυχα γραναζάκια της» (κατά την έκφραση συναδέλφου πρώην προέδρου και ταμία της ΠΕΠΕΝ), κυρίως όμως αν δεν σοβαρευτούν έστω και την τελευταία στιγμή, τα χρόνια που έρχονται θα είναι ακόμη πιο τραγικά για την Ελληνική (κι’όχι την Ελληνόκτητη) ναυτιλία. Θα ενδιαφερθεί κανείς; Περισσότερο από σίγουρο πως όχι.
Και ίσως επαληθευτεί το αναφερθέν από ακροατή ραδιοφωνικής εκπομπής: – έως τώρα φοβόμασταν πως θα καταντήσουμε σαν την Βουλγαρία. Μήπως ήρθε ο καιρός αυτός ο φόβος να γίνει ευχή;